วันที่วุ่นวาย มีเพียงเเค่ฉันอยู่กับเพลง
ความทรมาน ไม่มีเเม้เสียงที่ต้องการ
อยู่ในเมืองใหญ่ (ฝันที่มันกำลังห่าง)
อยู่ในเเสงไฟ (สวยเเต่ไม่ชีวิต)
อาจเดินผ่าน (รู้เเต่มันกำลังดี)
เเต่ก็หลงทาง หลงทาง
สุดท้าย อยากจะลืมความเดียวดาย
อยากจะจำวันดีๆ เเต่รักของเรา รักของเรา ก็หายไป
หากลองมองไปในวันอาจจะเห็นเป็นเพียงเงาที่สีเทาๆ
สีเทาๆ เลือนหาย จางออกไป
ไม่มีเวลา หลบซ่อนความเหงาไปกับเมืองใหญ่
เเล้วเธอเข้ามา ก็เข้ามา ก็เข้ามา
ทิ้งเรื่องๆ ร้ายๆ ไปกับวันศุกร์
อยู่ในเมืองใหญ่ (ฝันที่มันกำลังห่าง)
อยู่ในเเสงไฟ (สวยเเต่ไม่ชีวิต)
อาจเดินผ่าน (รู้เเต่มันกำลังดี)
เเต่ก็หลงทาง หลงทาง
สุดท้าย อยากจะลืมความเดียวดาย
อยากจะจำวันดีๆ เเต่รักของเรา รักของเรา ก็หายไป
หากลองมองไปในวันอาจจะเห็นเป็นเพียงเงาที่สีเทาๆ
สีเทาๆ เลือนหาย จางออกไป
ลืมความเดียวดาย จำวันดีๆ
อยากจะลืมความเดียวดาย จำวันดีๆ
อยากจะลืมความเดียวดาย จำวันดีๆ
อยากจะลืมความเดียวดาย ลืมความเดียวดาย
สุดท้าย อยากจะลืมความเดียวดาย
อยากจะจำวันดีๆ เเต่รักของเรา รักของเรา ก็หายไป
หากลองมองไปในวันอาจจะเห็นเป็นเพียงเงาที่สีเทาๆ
สีเทาๆ เลือนหาย
และสุดท้าย อยากจะลืมความเดียวดาย
อยากจะจำวันดีๆ เเต่รักของเรา รักของเรา ก็หายไป
หากลองมองไปในวันอาจจะเห็นเป็นเพียงเงาที่สีเทาๆ
สีเทาๆ เลือนหาย จางออกไป